choroby oczu u psa zdjęcia

Choroba najczęściej rozwija się u psów starszych, szczeniąt oraz osobników z osłabioną odpornością. Pies nie wykazuje zwykle objawów ogólnych, a grzybica nie powoduje zwykle świądu. Dość charakterystyczne obrazy choroby to: okrągłe obszary wyłysień, suche i łamliwe włosy, grudki lub guzki na skórze, zła kondycja skóry Leki przeciwdrobnoustrojowe wkrapla się do oczu, przemywa sterylną solą fizjologiczną. Aby zwierzę nie ocierało się lub drapało oczu, użyj obroży chirurgicznej. Zapalenie spojówek. Łatwo się domyślić, że tak nazywają się choroby oczu u psów, których głównym objawem jest stan zapalny. spojówki skorupa i sąsiednie tkanki Najgroźniejsze wirusowe i bakteryjne zakaźne choroby psów – nosówka i wścieklizna. – Nosówka u psa – bardzo groźna choroba wirusowa psów, która może zaatakować czworonogi w każdym wieku, o ile są one bez szczepienia. Jako że psie wirusy przenoszą się bardzo łatwo, takie zwierzę musi być odizolowane od innych psów. Ale jeśli oczy twojego psa wyglądają na trochę mętne lub niebieskawo-szare, może to oznaczać, że tworzy się zaćma (zmętnione soczewki oczu). Mętne oczy nie zawsze wskazują na zaćmę, ale nie należy ich ignorować — najlepiej zabrać psa do weterynarza, aby sprawdzić, czy nie ma chorób oczu u psów. Już niewielka ilość pcheł, czasem tylko jedna, wystarcza, by wywołać reakcję alergiczną u psa. Dotknięte psy cierpią na świąd zwłaszcza w tylnej połowie ciała: na plecach, nasadzie ogona, ogonie, tylnych nogach, brzuchu. Przy silnym swędzeniu psy drapią się mocno, nawet podgryzają, dlatego poza ugryzieniami pcheł same sobie Freie Presse Chemnitz Sie Sucht Ihn. Choroby psów potrafią zaatakować naszego czworonożnego przyjaciela nagle – niektóre z nich są niegroźne, ale są też takie, które mogą wyrządzić wiele szkód naszemu psu, dlatego warto nauczyć się je rozpoznawać, a także poznać sposoby ich zapobiegania. Jeżeli jesteś właścicielem psa i chcesz dowiedzieć się wszystkiego o psich chorobach, dobrze trafiłeś – z naszego artykułu dowiesz się wielu praktycznych i interesujących informacji na temat psich psów, o których przeczytasz w niniejszym artykule można podzielić na te, które są groźne i niegroźne dla psiego życia. Jeżeli twój pupil zaczął się źle czuć lub dziwnie zachowywać i martwisz się, czy nie dolega mu coś poważnego, koniecznie udaj się do weterynarza. Nie zaszkodzi również przeczytać nasz artykuł. Specjalnie dla ciebie zebrałyśmy najważniejsze i najbardziej rzetelne informacje dotyczące psich są choroby psów?U psów występuje szereg mniej lub bardziej niebezpiecznych chorób. Niestety właściciel psiaka nie zawsze jest w stanie określić, że jego pupilowi coś dolega. Jak rozpoznać, że pies jest chory? Przede wszystkim, jeżeli twój pies jest mniej ruchliwy niż zwykle, jego apetyt zdecydowanie jest mniejszy niż zazwyczaj, a jego ogólny wygląd może sugerować, że coś jest z nim nie tak – najlepiej skontaktuj się z weterynarzem. Czy twój pies linieje? Jeżeli twój pies nadmiernie linieje (zrzuca sierść), może być to spowodowane zmianami chorobowymi. Twój pies ma biegunkę? Jeżeli twój pupil przez kilka dni z rzędu ma biegunkę lub bardzo rzadki stolec z krwią, lepiej zabierz go do weterynarza. Biegunka nie zawsze oznacza chorobę, ale jeżeli utrzymuje się przez kilka dni, lepiej nie ryzykować, tylko zbadać są choroby u psów?Zastanawiasz się jakie choroby występują u psów? Niektóre choroby psów są podobne do tych, na które zapadają ludzie – wszelkiego rodzaju nowotwory, schorzenia kości, reumatyzm, choroby krwi czy te przenoszone przez pasożyty. Czy psy mają katar? Czasami psy mogą cierpieć na katar, który spowodowany jest przez bakterie lub wirusy. Katar może pojawić się u psiaka jako wynik zmian alergicznych. Zastanawiając się nad tym, jakie choroby występują u psów najczęściej, nie sposób nie wymienić tych, przenoszonych przez pasożyty. Na drugim miejscu pod względem częstotliwości występowania są choroby oczu oraz schorzenia stawów, w głównej mierze biodrowych i łokciowych. Jakie choroby wywołują kleszcze u psów? Twój pies uwielbia długie spacery po lesie lub łąkach? W takim razie musisz bardzo uważać na kleszcze, które wbrew powszechnej opinii wcale nie spadają z drzew, ale czekają na swojego żywiciela wśród wysokich traw i niskich krzewów czy gałęzi (najczęściej na wysokości od m).BoreliozaWedług statystyk co 3 kleszcz jest nosicielem boreliozy. Chyba żadne choroby psów nie są tak podstępne, jak te wywołane przez kleszcze. Objawy boreliozy mogą wystąpić nawet po miesiącach po ugryzieniu przez kleszcza. Jakie są objawy boreliozy u psów? Najczęstszymi objawami boreliozy u psów jest pogorszenie nastroju u psa (ogólne posmutnienie i osowienie), brak apetytu, wysoka gorączka, padaczka, paraliż kończyn, zapalenie wątroby i nerek. Warto po spacerze (nawet po miejskim parku) dokładnie obejrzeć psa czy nie ma kleszcza – głównie w okolicy szyi czworonoga. BabeszjozaWykryć ją można przez zbadanie bezpośrednio próbki krwi psiaka. Nieleczona babeszjoza może nawet doprowadzić do śmierci czworonoga. Jakie są objawy babeszjozy u psa? Przede wszystkim nasz psiak jest osowiały i nie przypomina w zachowaniu siebie. Brak apetytu i pragnienia to kolejne objawy, które powinny nas zaniepokoić. Odczuwanie bólu przy skokach czy ruchu, brak ochoty na zabawę (lub szybkie męczenie się podczas zabawy) to inne objawy babeszjozy, które powinny nas zaalarmować. Leczenie babeszjozy jest długie i nie należy do najłatwiejszych, dlatego im szybciej zauważysz, że z twoim psem dzieje się coś niedobrego, będzie łatwiej pokonać paskudną są choroby zakaźne psów i kotów? Choroby zakaźne psów i kotów to z reguły bardzo niebezpieczne choroby, których w żadnym wypadku nie należy lekceważyć. Które choroby psów i kotów wywołane przez wirusy i bakteria?NosówkaChoroby psów wywołane przez zakażenie mogą być szczególnie niebezpieczne dla szczeniaków. Jedną z chorób atakujących młode pieski jest nosówka – ofiarami tej choroby są najczęściej szczeniaki przed 5 miesiącem życia. Jak pies może zarazić się nosówką? Nosówką pies może zarazić się przez kontakt z moczem, śliną lub wydzieliną nosową zarażonego tą chorobą psa. Nosówka może prowadzić do śmierci szczeniaka, dlatego tak ważne jest, by między 8 a 12 tygodniem życia psiaka zaszczepić go przeciwko nosówce. ParwowirozaParwowirozą mogą zarazić się szczeniaki do 6 miesiąca lub nieco starsze psiaki, które nie były w okresie szczenięcym zaszczepione przeciwko parwowirusom. Choroby psów, które są charakterystyczne dla wieku szczeniecego mogą dopaść i starsze psy, jeżeli nie zaszczepimy w młodym wieku naszych psów (dlatego nie warto zaniedbywać szczepień w okresie szczenięcym). Parwowiroza jest bardzo niebezpieczna i pies może zarazić się nią podczas bezpośredniego kontaktu z zarażonym wirusami kałem innego psa. Kaszel kenelowyIstnieją choroby psów, którymi nasz czworonożny przyjaciel może zarazić się drogą kropelkową – do nich należy groźna odmiana kaszlu, czyli tzw. kaszel kenelowy. Najczęściej dotyka psiaki, które biorą udział w wystawach psów lub są częścią dużej hodowli (a także przebywają w schronisku). Kaszlem kenelowym łatwo się zarazić – wystarczy kontakt z zarażonym psem. Do objawów tej choroby zaliczyć można przede wszystkim gorączkę, suchy kaszel, zapalenie migdałków, a także pojawienie się ropnej wydzieliny, która cieknie z nosa naszego pupila. Kiedy zauważymy te objawy, powinniśmy bezzwłocznie udać się do lekarza, który przepisze naszemu psu antybiotyki. Czy można uchronić psa przed kaszlem kenelowym? Owszem, wystarczy w wieku szczenięcym zaszczepić psiaka RubarthaChoroby psów nie dotykają wyłącznie układu odpornościowego. Czasami, tak jak w przypadku choroby Rubartha, wirusy atakują bezpośrednio narządy psiaka. Choroba Rubartha nazywana jest również zakaźnym zapaleniem wątroby. Ta niebezpieczna choroba niestety nie ogranicza swojej szkodliwej działalności tylko i wyłącznie do wątroby zwierzaka – atakuje również nerki, śledzionę i płuca. Objawia się bólami w dolnych partiach brzucha, wymiotami, biegunką i wysoką gorączką. Żeby uchronić psa przed tą niebezpieczną chorobą, warto zaszczepić go, kiedy jest jeszcze niebezpieczna choroba występuje tak samo u psów, jak i kotów. Jak można zarazić się wścieklizną? Najczęściej pies i kot może zarazić się wścieklizną przez ugryzienie przez zwierzę zarażone tą chorobą. Czy psy są bardziej narażone na wściekliznę niż koty? Koty, z natury bardziej porywcze i częściej niż psy mają kontakt z dzikimi zwierzętami podczas swoich samotnych wędrówek. Jak objawia się wścieklizna u psów? Ogólna nadpobudliwość, wzmożony popęd płciowy, atakowanie nieożywionych przedmiotów, ślinotok. Wścieklizna jest chorobą śmiertelną i zazwyczaj postępuje bardzo szybko – zwierzęta zazwyczaj umierają po kilku dniach od zarażenia. Choroby skóry psów świerzbBywa, że choroby psów dotykają skóry naszych czworonożnych przyjaciół – z reguły psy lubią się drapać i robią to od czasu do czasu, ale jeżeli występuje to często i zauważymy podejrzane zmiany skórne w postaci bąbli, krostek, grudek czy zaczerwienień, które nie znikają – konieczny będzie kontakt z weterynarzem. Co oznaczają zmiany skórne u psa? Bardzo często, jeżeli towarzyszy im ciągłe drapanie, może oznaczać, że nasz pupil złapał świerzb. Jak psy mogą zarazić się świerzbem? Najczęściej zarażają się psy zaniedbane i bezdomne. Jeżeli jednak nasz pies wejdzie w kontakt z innym osobnikiem, który cierpi na świerzb skóry, możemy być pewni, że choroba ta rozwinie się również u naszego psa. Skórne choroby psów trzeba leczyć weterynaryjnie. Nie warto zwlekać, myśląc, że pies drapie się nadmiernie z przyzwyczajenia. Świerzb u psa może powodować trwałe uszkodzenia skóry i infekcje, dlatego, jeżeli zauważamy, że coś jest nie tak, naszym pierwszym odruchem powinno być przyjrzenie się stanowi skóry naszego psiaka i ewentualna wizyta u weterynarza. Jakie są choroby psów starych?Jeżeli jesteś właścicielem starego psa, powinieneś bardzo uważać na schorzenia, które dotykają w głównej mierze wiekowe psiaki. Jakie choroby psów dotykają czworonożnych staruszków najczęściej? Zwyrodnienia stawówDolegliwości związane ze stawami występują najczęściej u wiekowych psów z takiego samego powodu, z którego występują u starych ludzi. Jakie są objawy choroby zwyrodnieniowej u psów? Przede wszystkim pies będzie odczuwał dyskomfort podczas wykonywania ruchów oraz ból kości i stawów. Niestety, nie można wyeliminować dolegliwości związanych ze stawami – można je tylko złagodzić przy pomocy środków farmakologicznych. Często zdarza się, że pies gorzej znosi ból stawów, gdy jest bardzo zimno lub psy często chorują na otyłość. Powodem jest ich przekarmianie i niedostateczna ilość ruchu. Wiekowe psy nie są już tak skore do zabaw i biegania jak młode czworonogi, dlatego tak ważne jest, by pieska nie dokarmiać i chodzić z nim na dłuższe spacery – spokojny chód, najlepiej po parku czy leśnej ścieżce dobrze zrobi naszemu psiemu przyjacielowi, a przy tym pomoże mu zachować kondycję i odpowiednią psów, podobnie jak i ludzi, najczęściej nowotwory pojawiają się w okresie dojrzałym. Rak u psów najczęściej jest spowodowany złą dietą oraz dużym zanieczyszczeniem powietrza (i środowiska). Czasami choroba może rozwinąć się przez genetyczne predyspozycje. Ważne jest, podobnie jak u ludzi, by psiaka często badać, zwłaszcza gdy ma już swoje lata. Jeżeli zauważymy coś dziwnego w wyglądzie lub zachowaniu psa, lub gdy wyczujemy guz czy zgrubienie na ciele naszego pupila, nie wahajmy się udać do weterynarza – rak im wcześniej jest wykryty, tym łatwiej jest o pokonać. Niewydolność wątroby i nerekChoroby psów, które zabijają rocznie najwięcej starych psów to te związane z niewydolnością wątroby i nerek. Jakie są objawy choroby nerek u psów? Do najczęstszych objawów należą przede wszystkim bóle w okolicy brzucha – jeżeli nasz pies daje nam znać, że nasz dotyk wywołuje u niego ból, bardzo możliwe, że ma problem z wątrobą. Do innych objawów zaliczyć można również brak apetytu, wymioty, spadek masy ciała u psiaka, a czasem nawet żółtaczkę. Jak objawia się niewydolność nerek u psów? Pies, który cierpi na niewydolność nerek pije bardzo dużo płynów, można również zauważyć, że wydalanie płynów znacznie zwiększa się. W późniejszym stadium choroby, nasz pupil może w ogóle przestać oddawać mocz i dużo wymiotować. Kiedy zauważymy wyżej wymienione objawy zmian chorobowych u naszego czworonoga, warto od razu udać się do weterynarza – szybka interwencja może oszczędzić naszemu pupilowi cierpienia. ZaćmaZanim zdiagnozujemy u naszego psa zaćmę, warto zapoznać się z jej objawami, ponieważ na poziomie fizycznym mogą być bardzo podobne do oka. Niebieskie oko i zaćma mogą wyglądać podobnie (zmętniona soczewka), ale pierwsza jest niegroźna dla naszego pupila, natomiast druga ma poważne konsekwencje dla jego zdrowia. Czym charakteryzuje się zaćma u psa? Zmętnienie soczewki przy zaćmie oznacza dla psa słabą widoczność lub zupełną utratę wzroku. Zaćma najczęściej dopada psy wiekowe, które dzięki świetnemu węchowi, radzą sobie bez wzroku doskonale. Zaćmę można opóźnić przez zakraplanie oczu psa specjalnymi kroplami pobudzającymi soczewkę. Jeżeli mamy w domu starego psa, warto porozmawiać o tym z weterynarzem. GłuchotaPodobnie jak u ludzi, u czworonogów również z wiekiem pogarsza się słuch. Mimo iż psy mają zdecydowanie bardziej wyczulony słuch niż ludzie, postępująca głuchota u starych psów jest zjawiskiem powszechnym. Jak określić głuchotę u psa? Najlepszym sposobem będzie wykonanie prostego eksperymentu. Kiedy nasz pies będzie spał, ustawmy się w niedalekiej odległości od niego (najlepiej z tyłu) i przy pomocy piszczącej zabawki, wydajmy dźwięk. Jeżeli uszy naszego pupila zadrżą, a on się obudzi, oznacza, że jego słuch jest bardzo dobry. Jak radzić sobie z głuchym psem? Przede wszystkim trzeba uzbroić się w cierpliwość i zmienić swoje nawyki = nasz pies może nie usłyszeć, jak na niego wołamy, dlatego warto pokazać pupilowi, że go wołamy gestem. Dobrze jest również dotykać psa, ale lekko i nie gwałtownie, ponieważ może się przestraszyć, jeśli nas nie od psów. Czym można zarazić się od psa?Choroby psów nie zawsze są bezpieczne dla ludzi. Niektórymi chorobami dotykającymi psów mogą zarazić się ludzie. Jak można zarazić się chorobą od psa? Najczęściej w wyniku ugryzienia, zadrapania lub po prostu przez bezpośredni kontakt z czworonożnym pupilem. WściekliznaTo najniebezpieczniejsza choroba, którą człowiek może zarazić się od psa. Najczęściej dochodzi do tego przez ugryzienie. To dlatego regularne szczepienia naszego pupila przeciw wściekliźnie są tak choroba skóry, którą wywołują aż trzy grupy grzybów. Do najczęstszych objawów należą strupki, zaczerwienienia skóry, grudki na skórze, nieustępujące uczcie swędzenia. Tą niebezpieczną chorobą skóry można zarazić się przez…głaskanie zarażonego psa. Należy więc uważać – jeżeli nasz pupil często się drapie, a na jego skórze możemy dostrzec dziwnie wyglądające bąble i krosty, warto ograniczyć kontakt fizyczny z psiakiem i udać się czym prędzej do psiPodobnie jak dermafitozą, świerzbem psim można zarazić się przez kontakt z sierścią psa. Głaszcząc naszego pupila możemy przenieść na własne ciało świerzbowca – pasożyta, który żywi się komórkami skóry. Objawy są bardzo podobne jak podczas zarażenia dermafitozą – swędzenie, wysypka, a nawet…grzybica. Jeżeli zauważysz, że twój pies często się drapie i ma przerzedzone włosy z podejrzanie wyglądającymi krostkami, koniecznie skonsultuj się z psów – PODSUMOWANIEChoroby psów nękają naszych czworonożnych przyjaciół częściej niż byśmy tego chcieli. Dlatego powinniśmy bardzo dbać o to, by regularnie badać naszego psiaka. Powinniśmy również uważać na siebie, ponieważ niektóre choroby psów przenoszone są na ludzi – nie mówimy tu tylko o wściekliźnie, ale również o chorobach skóry, jak świerzb czy dermatofitoza. ZOBACZ ZDJĘCIA: @pexelsZdrowie naszego psa jest bardzo @mosheharNie tylko stare psy są narażone na poważne choroby psów, również szczenięta mogą @Fran__Kiedy widzimy, że nasz pies dziwnie się zachowuje i brak mu apetytu oraz energii, powinniśmy udać się do @ivanovgoodSzczepienia w młodości mogą zaowocować odpornością psa na poważne choroby w jego dorosłym @VizslafotozasDbajmy o naszego psa – im dłużej będzie cieszył się dobrym zdrowiem, tym dłużej będzie częścią naszego życia. ZOBACZ TEŻ:Jaki pies dla dzieci i rodziny? Najlepsze psy dla dzieciKtóre psy mają włosy? Psy włochacze są cudowneCzy psy mogą jeść orzechy? Porady i zagrożenia Przepraszamy, strona, której szukasz nie istnieje lub została z MENU lub WYSZUKIWARKI Spis treści:1. Jak należy dbać o oczy psa?2. Najczęstsze choroby oczu u psa:3. Czerwone oczy u psa4. Pies drapie się po oczach?5. Dlaczego psu ropieją oczy?6. Zamglone oczy u psa7. Zez szczenięcy8. Krople do oczu dla psa – jakie wybrać?9. Podawanie kropli – leczenie psich oczu10. Prawidłowe podanie kropli do oczu:11. Badanie okulistyczne Twojemu psu z pewnością dobrze z oczu patrzy, dlatego zadbaj o jego wzrok, by po prostu dobrze mu się patrzyło. O ile te urocze oczyska mogą przysporzyć wiele problemów zdrowotnych, o tyle sama pielęgnacja nie jest trudna. Oczy Twojego pupila są praktycznie tak samo zbudowane jak Twoje, z jedną różnicą: psy mają dodatkowy fizjologiczny element – trzecią powiekę. Jej głównym zadaniem jest ochrona i nawilżanie oka. Poza tym od ochrony i nawilżania oczu Twój pies powinien mieć też Ciebie! Przecież sam nie jest w stanie się tym zająć… Jak należy dbać o oczy psa? Podstawą pielęgnacji psich oczu jest ich kontrolowanie oraz regularne przemywanie. Jest to ważne, ponieważ narządy wzroku naszych pupili są narażone na czynniki zewnętrzne, np. kurz i pył. Oczy psa należy przemywać w szczególności po spacerze na łące i po pobycie na plaży czy na innych piaszczystych terenach. Do przemywania używaj specjalnych preparatów, które kupisz u weterynarza lub w sklepie zoologicznym. Jeśli nie masz takiej możliwości, przemyj oczy pupila solą fizjologiczną, naparem z rumianku lub świetlika albo przegotowaną wodą. Ponadto u ras długowłosych pamiętajmy o odsuwaniu, systematycznym wyczesywaniu i podcinaniu grzywy, aby nie wchodziła pupilowi do oczu, co może wywoływać podrażnienie. Jeśli jednak mimo wszystko oko psa przez dłuższy czas jest zaczerwienione lub mocno łzawi, zgłoś się na konsultację weterynaryjną! Poznaj przyczyny i objawy najczęściej występujących chorób oczu u psów i dowiedz się, na czym polega ich leczenie. Najczęstsze choroby oczu u psa: Uszkodzenie lub owrzodzenie rogówki Rogówka to najbardziej zewnętrza warstwa oka, która pełni funkcję ochronną. Podczas urazu to właśnie ona jako pierwsza zostaje uszkodzona. Taki wypadek może zdarzyć się dosłownie wszędzie – w czasie zabawy w krzakach i w trawach lub podczas gonitwy z innym psem. Urazy dość często zdarzają się w trakcie zabawy z kotem, gdy ten zadrapie pazurem psa. Uszkodzenie rogówki to innymi słowy powierzchniowa rana gałki ocznej, która jeśli nie zostanie odpowiednio zabezpieczona, może się powiększyć i doprowadzić do poważniejszych komplikacji. Dość częstym schorzeniem rogówki u psów jest jej owrzodzenie. Terminem tym określa się utratę nabłonka rogówki. Może zdarzyć się wskutek mechanicznego urazu czy też z braku odpowiedniej ilości filmu łzowego w oku, czyli gdy oko jest po prostu zbyt suche. Wśród przyczyn owrzodzenia wymienić można wiele nieprawidłowości, w tym dysfunkcje powiek, nieprawidłowy układ rzęs, guzy powiek lub ich zapalenie. Pies z uszkodzoną rogówką będzie drapał oko, ocierał je lub mrużył. Jest to dla niego bardzo bolesne, wiec może być osłabiony i mieć obniżony apetyt. Owrzodzeniu rogówki często towarzyszy zaczerwienienie spojówki wraz z pojawieniem się wydzieliny w worku spojówkowym. Uraz mechaniczny rogówki diagnozuje się po wybarwieniu oka fluoresceiną. Jest to badanie szybkie i bezbolesne dla psa. Ubytek w nabłonku przednim rogówki wybarwia się na zielono albo żółto. Dzięki temu można dokładnie określić jego rozmiar. Warto także wykonać test Schirmera (badanie wydzielania łez) oraz dokładne badania okulistyczne z lampą szczelinową. Owrzodzenie rogówki zazwyczaj jest niepowikłane bakteryjnie, niewielkie i dość płytkie. W takim wypadku rogówka szybko się zregeneruje, a w przeciągu 7-10 dni leczenia dochodzi do jej całkowitego wygojenia. Terapia polega na miejscowym podawaniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych, przeciwbólowych i nawilżaniu oka (sztucznymi łzami) oraz podawaniu miejscowo antybiotyków. Często podaje się również ogólne leki przeciwbólowe. Jednak w niektórych sytuacjach owrzodzenia trudno się goją. Dzieje się tak, gdy płytkie owrzodzenie staje się coraz bardziej rozległe i penetruje głębiej w warstwy nabłonka rogówki, prowadząc do rozwoju pełnego wrzodu rogówki. Gojenie przedłuża się także wtedy, gdy dojdzie do zakażenia lub gdy oko ciągle jest drażnione, a przyczyna nie została zlikwidowana (np. źle wyrośnięte rzęsy cały czas podrażniają oko). W takiej sytuacji samo leczenie farmakologiczne może być niewystarczające. Lekarz może zdecydować o miejscowym podawaniu psu surowicy. Głębokie, niegojące się owrzodzenia rogówki zazwyczaj wymagają także leczenia chirurgicznego. W przypadku uszkodzenia rogówki, a także w trakcie terapii, konieczne jest założenie psu kołnierza. Nieleczone owrzodzenie może doprowadzić do przepukliny w obrębie gałki ocznej, a nawet do jej utraty. Zapalenie spojówek Zapalenie spojówek może być ostre, podostre, przewlekłe i nawracające. Przyczyn tego stanu jest naprawdę wiele. Niekiedy zapalenie spojówek towarzyszy innej chorobie ogólnoustrojowej. Jego podstawowym objawem jest jej obrzęk, przekrwienie oraz pojawienie się wydzieliny. Nazywane jest przez to chorobą różowego lub czerwonego oka. W wypadku wystąpienia objawów zapalenia spojówki należy przeprowadzić dokładną diagnostykę. Zdarza się bowiem, że jest to objaw dysfunkcji innych, głębszych struktur oka. Najczęstsze przyczyny zapalenia spojówki to zakażenie bakteryjne, wirusowe, a także tło alergiczne. Zdarza się także zapalenie spojówek w wyniku obecności ciała obcego w oku, nowotworzenia czy choroby immunologicznej. Przyczyna może leżeć także w podrażnieniu toksycznym i chemicznym oczu, a także w przebiegu grzybicy czy w chorobie pasożytniczej. Bakteryjne zapalenie spojówek najczęściej zdarza się w okresie letnim, przede wszystkim u młodych i ciekawskich osobników. Wsadzenie głowy w piach, grzebanie w ziemi, pływanie w zanieczyszczonych zbiornikach wodnych, zaglądanie w krzaki – te wszystkie sytuacje mogą skutkować podrażnieniem spojówki i prowadzić do jej zapalenia. Większe ryzyko schorzenia występuje u małych ras, w tym u psów krótkoczaszkowych. U nich kanaliki nosowo-łzowe nierzadko są niedrożne, a nawet zarośnięte. Nieprawidłowo odprowadzany z oka film łzowy może przyczynić się do powstania infekcji. Alergiczne zapalenie spojówek najczęściej diagnozowane jest u psów wrażliwych na alergeny środowiskowe i często przyjmuje formę przewlekłą, a nawet całoroczną. Schorzenie leczy się przede wszystkim miejscowo, wdrażając leki przeciwzapalne i antybiotyki. Możliwa jest także terapia ogólnoustrojowa. Konieczne jest również założenie kołnierza, by pies nie drapał i nie podrażniał spojówek. Ze względu na świąd w przebiegu zapalenia spojówek należy kontrolować, czy w wyniku drapania lub tarcia nie doszło do uszkodzenia rogówki. Kontrole w gabinecie powinny być dość częste, by móc dostosować odpowiednie leczenie do przebiegu choroby. Zapalenie grudkowe trzeciej powieki Trzecia powieka to struktura gruczołowa, której zadaniem jest przede wszystkim produkcja łez i ochrona oka. U większości psów widać ją trochę w wewnętrznym kąciku oka. W przebiegu niektórych chorób może się znacznie bardziej wysunąć, jednak fizjologicznie jest ledwie widoczna. Powieka ta zbudowana jest z chrząstki, która stanowi jej szkielet, oraz z gruczołu trzeciej powieki. Pokryta jest spojówką zarówno od strony gałki ocznej, jak i od strony powiek. Powierzchnia gałkowa pokryta jest drobnymi grudkami chłonnymi. U szczeniaków najczęściej borykamy się właśnie z zapaleniem tych struktur, czyli z zapaleniem grudkowym trzeciej powieki. Wynika ono w głównej mierze z niedojrzałości układu odpornościowego w okresie wzrostu i dojrzewania. Powierzchnia grudkowa trzeciej powieki staje się wtedy bardziej nieregularna, zaczerwieniona, obrzęknięta i bolesna. Także spojówka oka nierzadko ulega zapaleniu. Jeśli więc widzisz, że Twój szczeniak ma zaczerwieniona spojówkę oraz uwidocznioną trzecią powiekę, a także pojawiły się wypływ z worka spojówkowego lub zwiększone łzawienie, koniecznie skonsultuj się z lekarzem weterynarii. Do najczęstszych objawów tego schorzenia zaliczyć można także świąd oczu oraz ich mrużenie. Najczęściej wtedy szczeniak pociera łapkami oczy lub ociera się głową o kanapę czy dywan. Leczenie polega na podawaniu miejscowo leków przeciwzapalnych. Możliwa jest również terapia antybiotykami podawanymi w kroplach do oczu. Warto dbać odpowiednio o higienę oka oraz nawilżać je odpowiednimi sztucznymi łzami. Zaleca się także suplementację beta-glukanów czy prebiotyków w celu usprawnienia funkcjonowania układu immunologicznego psa. W sytuacji zaawansowanej choroby zaleca się zabieg chirurgiczny polegający na wyłyżeczkowaniu zapalonej, grudkowej powierzchni trzeciej powieki. Zabieg ten przeprowadzany jest w pełnej narkozie, a pies szybko dochodzi do siebie. W przebiegu leczenia zarówno farmakologicznego, jak i chirurgicznego niezbędny jest kołnierz u psiego pacjenta. Cherry eye – wiśniowe oko Określenia tego używa się jako synonimu wypadania gruczołu trzeciej powieki. Sytuacja ta nie należy do rzadkości u psów, najczęściej zdarza się na skutek przerostu grudek chłonnych. Niektóre rasy mają także predyspozycje do tej choroby, jak rasy brachycefaliczne. Chorobę rozpoznaje się dość szybko. U psa wyraźnie widoczna jest wysunięta, zaczerwieniona i obrzęknięta chrząstka trzeciej powieki. Przypomina ona owoc wiśni. Choroba wymaga leczenia chirurgicznego, w którym dokonuje się repozycji gruczołu oraz zabezpiecza powiekę szwem. Zabieg przeprowadza się w pełnej narkozie. Niestety niektóre psy mają tendencje do nawracania się tego problemu. Nie należy jednak usuwać wypadniętego gruczołu, by nie naruszać układu łzowego oka. W ten sposób można doprowadzić do przewlekłego zespołu suchego oka (KCS). Oprócz zabiegu przeprowadza się także leczenie farmakologiczne, podając miejscowo leki przeciwzapalne oraz antybiotyki. Konieczne są również kołnierz oraz ogólne leki przeciwbólowe. Zespół suchego oka (keratoconjunctivitis sicca, KCS) Choroba polega na braku filmu łzowego (łez), który odpowiednio nawilża i oczyszcza gałkę oczną. Objawy zależą od tego, jak bardzo oko jest suche, czy jest to jedno oko czy dwoje oraz czy przebieg jest ostry czy przewlekły. Najczęściej chorobie towarzyszą przewlekłe zapalenie spojówek, wydzielina o charakterze śluzowym bądź śluzowo-ropnym, kurcz powiek, wysuwanie się trzeciej powieki, mrużenie oczu, drapanie i pocieranie ich. W zależności od długości trwania problemu może pojawić się owrzodzenie rogówki, jej waskularyzacja (pojawienie się naczyń krwionośnych) i pigmentacja. Zespół KCS może wystąpić polekowo (np. po podawaniu sulfonamidów), pozabiegowo (gdy błędnie zostanie usunięty gruczoł trzeciej powieki, np. w zespole cherry eye), pourazowo, po zatruciu toksynami, a także w przebiegu chorób zakaźnych (np. nosówki). KCS może mieć podłoże immunologiczne czy wrodzone. Rasy szczególnie narażone na rozwój tej choroby to mopsy, yorkshire terriery, cocker spaniele, cavaliery, buldogi angielskie, boston terriery, west highland white terriery czy chihuahua. KCS może także pojawić się u psów starszych, powyżej 10. roku życia, co związane jest z osłabioną z wiekiem produkcją łez. Diagnozę stawią się na podstawie bezbolesnego testu Schirmera, który polega na pomiarze ilości wytwarzanych łez za pomocą bibułowego paska. Pomiar ten wykonuje się przez minutę. Terapia KCS to przede wszystkim podawanie leków miejscowo i nawilżanie oka. Ważna jest także regularna higiena oczu (przemywanie kilka razy dziennie) oraz noszenie kołnierza w przypadku pojawienia się świądu i zaostrzenia objawów. Rodzaj stosowanych miejscowo leków zależy od zaawansowania choroby. Początkowo zazwyczaj są to antybiotyki, leki przeciwzapalne (niesterydowe) i sztuczne łzy stosowane kilka razy dziennie, by nawilżać oko. Ważne są także leki pobudzające wydzielanie łez – w tym celu stosuje się krople z cyklosporyną. Nierzadko lekarz decyduje o lekach immunomodulujących, takich jak tarkolimus czy pilokarpina. Możliwe jest także podawanie surowicy do oczu. Istnieje opcja operacji chirurgicznej, szczególnie w przypadku owrzodzenia na rogówce. W zależności od przyczyn KCS może ustąpić po 1-2 miesiącach terapii, ale może też utrzymywać się do końca życia. W tej sytuacji wykonywanie regularnych zabiegów higienicznych wokół oczu oraz stosowanie sztucznych łez kilka razy dziennie jest konieczne, by nie doszło do poważniejszych powikłań, w tym przewlekłych zakażeń bakteryjnych. Wypadnięcie gałki ocznej Jest to stan nagły, wymagający natychmiastowej interwencji lekarskiej, w tym chirurgicznej. Należy zabezpieczyć wypadniętą gałkę (jałowym gazikiem zwilżonym solą fizjologiczną) oraz jak najszybciej przywieźć psa do placówki weterynaryjnej. Chirurg zdecyduje, czy jest możliwość odprowadzenia gałki do oczodołu. Niestety nie zawsze się to udaje. W takim przypadku należy usunąć gałkę oczną (zabieg enukleacji). Do wypadania gałki ocznej predyspozycje mają przede wszystkim psy ras brachycefalicznych, czyli o krótkim pysku, ze względu na płytką budowę oczodołu. Należą do nich boston terriery, shih tzu, mopsy, pekińczyki. Należy unikać u nich nadmiernego stresu, uciskania okolicy szyi (wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego). Jest szczególnie ważne, czy w historii leczenia doszło już to tego typu urazu. Sytuacja ta może także się przydarzyć, gdy dojdzie do zerwania mięśni w oczodole u psa np. w przypadku urazu czy złamania kości trzewioczaszki. Jaskra Choroba oka polegająca na wzroście ciśnienia wewnętrznego gałki ocznej oraz uszkodzeniu nerwu wzrokowego. Wyróżniamy jaskrę pierwotną, czyli taką, która wywodzi się bezpośrednio z oka, oraz wtórną. Jaskra pierwotna ma przeważnie podłoże dziedziczne, czyli uwarunkowana jest genetycznie. Do ras obciążonych tą chorobą należą cocker spaniele, boston terriery, bassety, chow-chow, samojedy, pudle typu toy, labrador retrievery, a także mieszańce. Jaskra wtórna to taka, w której najpierw dochodzi do zmian w obrębie oka, a kolejno do wzrostu ciśnienia. Jaskra zawsze powstaje w wyniku pojawienia się problemu z odprowadzeniem cieczy wodnistej w oku. Rozróżnia się więc jaskrę z otwartym lub zamkniętym tęczówkowo-rogówkowym kątem przesączania. Wśród przyczyn jaskry wymienia się także wiek (im pies starszy, tym większa tendencja do jej rozwoju) oraz stosowanie pewnych leków, które mogą wpłynąć na wzrost ciśnienia w oku. Również zapalenie struktur oka czy jego uraz mogą spowodować rozwój jaskry. Choroba ta zawsze wywołuje silny ból i dyskomfort u psa. Pomiar ciśnienia wewnątrz oka (IOP) wykonuje się bezboleśnie przy pomocy aparatu nazywanego tonometrem. Powinno się je mierzyć u każdego pacjenta z problemem okulistycznym. Zbyt późna diagnoza i zbyt późno wprowadzone leczenie mogą skutkować utratą wzroku. Najczęstszym powikłaniem zbyt wysokiego ciśnienia wewnątrzgałkowego są zwichnięcie soczewki oka, dystrofia tarczy nerwu wzrokowego oraz zwyrodnienie siatkówki. W przypadku niepoddającej się leczeniu przewlekłej jaskry wskazane jest usunięcie gałki ocznej i założenie protezy. Leczenie jaskry zależy od przyczyny. Polega przede wszystkim na miejscowym podawaniu leków obniżających ciśnienie oraz leków o działaniu przeciwbólowym. Możliwe jest także chirurgiczne leczenie jaskry. Przede wszystkim jest to zabieg ułatwiający odpływ cieczy wodnistej w oku. Wady powiek oraz wady rzęs Częstymi wadami widocznymi już w wieku szczenięcym są wady rzęs, np. dwurzędowość, rzęsy ekotopowe czy nieprawidłowo ułożone. Mogą one występować na jednej powiece lub na obu. W przypadku tego typu wady spotkamy się u psa z nadmiernym łzawieniem, kurczem powiek i przekrwieniem spojówek. Najczęściej diagnozowanym powikłaniem wynikającym z ciągłego drażnienia rogówki przez nieprawidłowo ułożone rzęsy jest jej owrzodzenie. Tego typu wady wymagają korekcji chirurgicznej polegającej na usunięciu rzęs (krioepilacja, elektroepilacja). Wady powiek u szczeniaków często dostrzegane są przy ich pierwszych wizytach. Są to takie wady, jak wywijanie się brzegu powiekowego do wewnątrz, zwane entropium, czy wywijanie się powieki na zewnątrz, czyli ektropium. Wady te spotyka się przede wszystkim u ras molosowatych: bulmastifów, bernardynów, nowofundlandów, ale także u labradorów, golden retrieverów, buldogów angielskich czy bokserów. Sprzyjają one zapaleniom spojówki, owrzodzeniom rogówki, a przez to pocieraniu oka i waskularyzacji i hiperpigmentacji rogówki. Leczenie polega przede wszystkim na chirurgicznej korekcie powiek. Istnieje kilka metod plastyki poszczególnych wad. W zależności od zaawansowania wady niekiedy wymaganych jest kilka zabiegów w celu jak najlepszej korekcji. Czerwone oczy u psa Zaczerwienienie całego oka, w tym spojówek, zazwyczaj świadczy o zapaleniu. Może to być zapalenie jedynie spojówek lub całej gałki ocznej. Zdarza się, że dotyczy ono struktur znajdujących się na zewnątrz oka, czyli spojówki lub rogówki, ale także części wewnątrz gałki ocznej. W sytuacji, gdy gałka oczna jest widocznie zaczerwieniona, należy jak najszybciej udać się do lekarza weterynarii w celu zbadania okulistycznego psa. Podczas takiego badania należy wykluczyć obecność ciała obcego w oku (w tym przede wszystkim pod trzecią powieką) oraz sprawdzić stan rogówki. Warto także wykonać test Schirmera, by sprawdzić produkcję łez. W przypadku zaczerwienienia oka warto przepłukać je solą fizjologiczną oraz założyć kołnierz psu, by nie drażnił oka i pogarszał jego stanu. Należy wiedzieć, że uraz oka, zapalenie czy uszkodzenie rogówki są niezwykle bolesne dla psa, jeśli więc mamy w domu weterynaryjne leki o działaniu przeciwbólowym, to warto je podać. Pies drapie się po oczach? Gdy pies drapie się po oczach, ociera pyskiem i oczami o dywan czy kanapę, to wiedz, że coś się dzieje. Jest to oznaka, że mogło dojść do urazu w obrębie gałki ocznej, najczęściej jest to uszkodzenie rogówki lub podrażnienie spojówki. Przyczyną takiego zachowania może też być ciało obce, które dostało się do oka np. podczas spaceru. Pamiętaj, że ciało obce może być niewidoczne! Najczęściej chowa się ono głęboko pod trzecią powieką. Dlatego jeśli widzisz niestandardowe zachowanie i dodatkowo zaczynają pojawiać się niepokojące objawy, takie jak: zaczerwienienie spojówki lub całego oka, mrużenie oczu, apatia czy brak apetytu – koniecznie udaj się z psem do weterynarza. Dlaczego psu ropieją oczy? Wydzielina zbierająca się w wewnętrznym kąciku oka nie zawsze świadczy o procesie zapalnym. W przypadku niedrożności kanalika nosowo-łzowego nadmiar łez pozostaje w oku. Wraz z zanieczyszczeniami są one odprowadzane do przyśrodkowego kąta oka. Jest to dość charakterystyczne szczególnie u ras małych i miniaturowych, a zwłaszcza u psów o białym umaszczeniu. Taki osad należy codziennie delikatnie wycierać i przemywać psu oczy, najlepiej za pomocą soli fizjologicznej i jałowego gazika lub też specjalistycznych preparatów czy chusteczek. Jednak nagle pojawiająca się wydzielina, szczególnie w dużej ilości, o charakterze śluzowym bądź śluzowo-ropnym (zielonkawa, żółta, biała) jest niepokojąca. W takiej sytuacji należy przepłukać oko solą fizjologiczną oraz udać się z psem do lekarza weterynarii. Może ona świadczyć o procesach zapalnych w oku, w tym o zapaleniu spojówki, lub o obecności ciała obcego. Zamglone oczy u psa Takie określenie najczęściej słyszę od właścicieli psów, gdy nagle zauważą brak przejrzystości w obrębie soczewki oka. Jest to związane z rozwojem zaćmy. Jednak zmętnienie może się pojawić także na samej rogówce. Niekiedy ta punktowa, matowa zmiana okazuje się niegroźnym tłuszczem, który odłożył się właśnie w tym miejscu. Jednak wszelkie zmętnienia i niepokojące obłoczki w oku należy pokazać lekarzowi weterynarii. Dokładne obejrzenie oka pod specjalistyczną lampą szczelinową pozwoli określić, jak zmiana jest położona i w jakich strukturach oka. Należy także przeprowadzić test z fluoresceiną, by wykluczyć uszkodzenie rogówki. Nierzadko jako zmętnienie określa się także bliznę na oku np. po przeleczeniu głębokiego owrzodzenia rogówki, w którym mogło dojść do jej waskularyzacji. Taka zmiana pozostanie u psa najprawdopodobniej do końca życia i może częściowo ograniczać pole widzenia. Podobnie dzieje się u psów chorujących na zespół suchego oka (KCS), gdy przewlekle dochodzi do wysuszania powierzchni rogówki, a zatem do jej drażnienia. Zmętnienie rogówki może być również objawem innych chorób oczu, w tym o podłożu autoimmunologicznym. Jeśli masz wrażenie, że powierzchnia oka Twojego psa stała się przymglona, biała, a nawet błękitna, równo na całej powierzchni rogówki bądź tylko punktowo – warto to sprawdzić u weterynarza. Być może jest to efekt przebytej choroby lub objaw nowego problemu, który trzeba zbadać. Zez szczenięcy Niektóre rasy mają szczególne predyspozycje do rozwoju zeza. Jednak może się on pojawić u każdego psa, niezależnie od rasy. Zezem nazywamy każdą nieprawidłowość ustawienia oczu. Jest to zaburzenie polegające na tym, że obie gałki oczne nie patrzą na ten sam punkt, innymi słowy: nie są skoordynowane. Oczy mogą uciekać do wewnętrznego lub do zewnętrznego kąta. Warto wiedzieć, że zez może dotyczyć tylko jednego oka, niekoniecznie dwóch. Wyróżniamy więc zez zbieżny i rozbieżny. U szczeniaka zez może być chwilowy, związany z procesem dojrzewania mięśni odpowiedzialnych za poruszanie gałką oczną. Możliwe są także kwestie dziedziczne, jak np. u mopsów czy boston terrierów. Jednak może świadczyć o poważniejszych problemach, takich jak: wodogłowie, uraz głowy, niedorozwój układu nerwowego czy mięśni czaszki, a także o syndromie przedsionkowym, związanym z zapaleniem ucha środkowego. Rzadziej u szczeniąt diagnozuje się chorobę nowotworową objawiającą się zezem, ale jest ona możliwa. Jeżeli Twój szczeniak ma duży problem z pozycjonowaniem oczu lub ma inne niepokojące objawy, jak problem z utrzymaniem równowagi, często się potyka, przewraca, ma osłabiony apetyt – koniecznie skonsultuj to z lekarzem weterynarii. Krople do oczu dla psa – jakie wybrać? Generalnie nie poleca się stosowania żadnych kropli do oczu bez konsultacji z lekarzem weterynarii. Podawanie na własną rękę leków może nie tylko utrudnić leczenie, ale przede wszystkim spotęgować objawy! Najczęstszym, niestety wciąż powielanym, błędem jest stosowanie u psa popularnych dla ludzi kilkuskładnikowych kropli do oczu. W kroplach najczęściej znajdują się glikokortykosteroidy, które w przypadku uszkodzenia czy owrzodzenia rogówki (niewidocznego dla opiekuna gołym okiem) tylko potęgują uraz, prowadząc do powstania wrzodu na rogówce. W warunkach domowych nie da się samemu zdiagnozować, czy mrużący oko pies ma zapalenie spojówek czy uszkodzoną rogówkę. Ponadto podawanie antybiotyku uniemożliwia wykonanie posiewu wraz z antybiogramem – badania przeprowadzanego pod kątem bakteryjnego zapalenia spojówek. Dlatego też zawsze przed podaniem leków na własną rękę należy udać się z psem do weterynarza! Proszę również pamiętać, że większość kropli kilkuskładnikowych, w tym krople z antybiotykiem, niezależnie, czy są to produkty weterynaryjne czy ludzkie, po otwarciu ważne są jedynie około miesiąca. To, co natomiast możemy, a nawet powinniśmy mieć w psiej apteczce, to tak zwane sztuczne łzy, najlepiej weterynaryjne (o odpowiednim dla psa pH). Takie preparaty najczęściej mają postać kropli lub żelu okulistycznego i ważne są zazwyczaj kilka miesięcy po otwarciu. Warto trzymać je w lodówce. W momencie jakiegokolwiek urazu, przesuszenia rogówki, zaczerwienienia spojówki czy zatarcia oka możemy bezpiecznie ich użyć. Tego typu produktów na rynku zoologicznym jest sporo, w większości zawierają nawilżający kwas hialuronowy, łagodzący d-pantenol oraz dodatek jonów srebra, ograniczający rozwój bakterii. Niektóre psy mają na stałe przepisane odpowiednie krople ze względu na zdiagnozowaną chorobę. Tak jest np. w przypadku osobników cierpiących na KCS. Jeśli mamy takiego pacjenta w domu, koniecznie musimy pilnować zapasów preparatów, by ich nie zabrakło. Podawanie kropli – leczenie psich oczu Podawanie kropli do worka spojówkowego nie jest prostym zadaniem. Wymaga sporo pracy i cierpliwości zarówno ze strony opiekuna, jak i chorego psa. Problem pojawia się przede wszystkim na początku choroby, kiedy oczy bolą, szczypią i swędzą psa. Do tego praktycznie w każdej chorobie konieczne jest założenie kołnierza, by pies nie zrobił sobie większej krzywdy, drapiąc oczy. Ta sytuacja jest mocno stresująca dla czworonoga. Zakroplenie mu 3- 4 razy dziennie leków, a co dopiero kilku rodzajów kropli, jest nie lada wyzwaniem. Warto więc uzbroić się w cierpliwość, robić to spokojnie i zaopatrzyć się w ulubione smakołyki psa. Jeśli mamy przepisane leki przeciwbólowe, należy je podać przed zakropleniem oczu. Krople warto trzymać w lodówce – chłodne przynoszą większe ukojenie. Należy pamiętać, żeby nigdy nie podawać kilku leków naraz. Jeśli mamy przepisane np. lek przeciwzapalny w jednej buteleczce, antybiotyk w drugiej i sztuczne łzy w trzeciej, to konieczne jest utrzymanie odstępu czasu pomiędzy ich podawaniem. Jeśli lekarz nie zaleci inaczej, to schemat z reguły wygląda tak: toaleta oczu – sól fizjologiczna oraz jałowy gazik – delikatnie przemywamy powieki oraz spojówki od zewnętrznego do wewnętrznego kącika oka; podawanie leków zaczynamy od leku przeciwzapalnego; po 15 minutach podajemy antybiotyk; następnie po odczekaniu 15 minut podajemy sztuczne łzy. Schemat jest przykładowy i kolejności leków może zostać zmieniona. Najważniejsze jest utrzymanie przerw czasowych między kolejnymi lekami wkraplanymi do oczu. W zależności od rodzaju choroby okulistycznej taki schemat powtarza się kilka razy na dobę. Zazwyczaj terapia dotyczy obu oczu, niekiedy jednak może dotyczyć tyko jednego. Prawidłowe podanie kropli do oczu: Jedną ręką trzymamy psa za kufę od dołu, obejmując palcami jego pysk. Jednocześnie palcami delikatnie odchylamy dolną powiekę do dołu. Drugą ręką trzymamy krople do oczu, jednocześnie delikatnie odchylając górną powiekę Buteleczkę z lekiem trzymamy w odległości ok. 2 cm od gałki ocznej, nie dotykamy nią oka. Wkraplamy 1 kroplę leku do worka spojówkowego (chyba że lekarz zalecił większą ilość leku). Niekiedy trudno jest odchylić powiekę, by podać preparat, starajmy się jednak tak właśnie robić. Jeśli przypadkowo podamy więcej kropli niż zalecana dawka, nie musimy panikować. Ich nadmiar spłynie do wewnętrznego kącika oka i zostanie wydalony kanałem nosowo-łzowym. Jednak przedawkowanie preparatów nie powinno zdarzać się zbyt często. W przypadku kropli o działaniu zmniejszającym ciśnienie wewnątrzgałkowe można poważnie zaszkodzić psu. Tu precyzja w podawaniu ma znaczenie i należy robić to dokładnie według zaleceń lekarza. Trzeba pamiętać, że końcówki flakoników powinny być czyste, nie wolno nimi dotykać oka. Ponadto powinniśmy trzymać się zasady, że jeden lek stosowany jest tylko u konkretnego osobnika. Czyli jeśli mamy psa i kota lub dwa psy leczone jednocześnie, to nie wolno zakraplać im oczu tą samą buteleczką! Istnieje ryzyko przeniesienia patogenów chorobotwórczych i spotęgowania objawów infekcji. Po zakończonym leczeniu krople powinniśmy zutylizować. Zazwyczaj ważne są one około miesiąca po otwarciu. Sztuczne łzy w postaci kropli, maści czy żelu najczęściej ważne są nieco dłużej – około 3 miesięcy od otwarcia. Większość moich klientów przyznaje, że po 2-3 pierwszych dniach terapii pies sam przychodzi na podanie leków. Ważne, by na początku nie zrazić go do podawania kropli, nie robić tego na siłę, starać się zrozumieć jego ból i cierpienie. Badanie okulistyczne Do badania okulistycznego nie wymaga się specjalnego przygotowania psa. Miejscowe znieczulenie powinno wystarczyć, by móc dobrze zbadać pacjenta. Niekiedy, szczególnie u psów agresywnych, konieczne są jednak sedacja ogólna lub podanie leków uspokajających na kilka godzin przed wizytą w gabinecie. Badanie okulistyczne opiera się na oglądaniu struktur gałki ocznej i oczodołu, a także na badaniu odruchów neurologicznych. Niezbędne do tego są lupy okulistyczne oraz źródło światła. Niektóre ośrodki weterynaryjne mają lampę szczelinową (ręczną), dzięki której lekarz dokładnie oceni struktury przedniej części gałki ocznej, w tym przede wszystkim rogówkę czy soczewkę. Przed badaniem oko powinno zostać miejscowo znieczulone np. alkainą. Podczas badania wykonuje się test paskowy z fluoresceiną, by uwidocznić ewentualne ubytki w nabłonku powierzchniowym rogówki. Powinno się również wykonać test Schirmera w celu kontroli produkcji łez. Po miejscowym znieczuleniu, za pomocą pincety okulistycznej, lekarz delikatnie wyciągnie trzecią powiekę, by ocenić jej budowę oraz wykluczyć ciało obce zalegające pod nią. Oglądanie dna oka, w tym tarczy nerwu wzrokowego, jest możliwe dzięki oftalmoskopowi bezpośredniemu. Przed tym badaniem lekarz może zakroplić oczy specjalistycznym lekiem w celu rozszerzenia źrenicy (1% tropikamidu, atropina), by lepiej móc ocenić dno oka. Badanie ciśnienia możliwe jest dzięki tonometrowi. Jest to przenośne, niewielkie urządzenie, które powinno być nieodłącznym elementem każdego badania okulistycznego. Jest to badanie bezbolesne i szybkie. Ważne, by lekarz sprawdził także odruchy neurookulistyczne, czyli odruch źreniczny, odruch obronny przed światłem oraz odruch grożenia. ERG to badanie elektrofizjologiczne, które mierzy czynność fotoreceptorów siatkówki po pobudzeniu jej źródłem światła. Coraz częściej w okulistyce wykorzystuje się także badanie USG, dzięki któremu możemy ocenić większość struktur gałki ocznej i oczodołu. Choć choroby psich oczu wymagają kontroli i niełatwego leczenia – to jednak jest to możliwe! Ważne, by nasz pies mógł poczuć ulgę. Patrzcie w psie oczy, nie tylko by dostrzec w nich miłość i wierność, ale również by zawczasu reagować na różne dolegliwości. Psy również miewają problemy ze wzrokiem. Choroby oczu mogą mieć u nich różne podłoże: genetyczne, mechaniczne, związane z procesami starzenia itd. Niektóre schorzenia są na tyle poważne, że nie leczone prowadzą do całkowitej ślepoty. Zapalenie spojówek u psa Zapalenie spojówek jest dość często występującą u psów chorobą oczu. Jej objawami są obrzęk spojówek, wyciek z oczu, zwykle śluzowy, uczucie swędzenia, które skłania zwierzę do pocierania oczu łapami, co z kolei przyczynia się do powstawiania rumieni i wyłysień wokół oczu, oraz ból manifestujący się między innymi mrużeniem powiek. W pierwszej fazie choroby objawy często są niezauważalne dla opiekuna. Przyczyny zapalenia spojówek u psów są bardzo różnorodne. Na liście znajdują się zarówno alergie, infekcje wirusowe czy grzybicze, podrażnienia wywołane ciałami obcymi lub środkami chemicznymi, jak i wady anatomiczne powiek bądź niedrożność kanałów łzowych. Schorzenie leczy się farmakologicznie, podając między innymi antybiotyki lub kortykosteroidy, a jeśli jest to konieczne, również przeprowadza się chirurgiczną korektę wad rozwojowych oczu. Zaćma u psa Zaćma, zwana również kataraktą, to także jedno z częściej występujących u psów schorzeń oczu. Dotyczy głównie psich seniorów, u których jest częścią procesu starzenia, ale może rozwijać się już u płodów (zaćma wrodzona). Przyczyną choroby mogą być także urazy, cukrzyca, a nawet pewne błędy żywieniowe. Schorzenie to objawia się postępującym zmętnieniem soczewki, które z czasem prowadzi do całkowitej ślepoty. Bywa, że w początkowej fazie zmiany w oku są niewidoczne dla opiekuna. Jedynym sygnałem tego, że z naszym pupilem dzieje się coś niedobrego może być niechęć do spacerów po zmierzchu. Zaćma u psa leczona jest zarówno farmakologicznie, jak i chirurgicznie. Jaskra u psa Jaskra u psów jest schorzeniem, w którym nienaturalnie zwiększa się ciśnienie płynów wewnątrz gałki ocznej. Prowadzi to do upośledzenia procesu widzenia, a przy braku leczenia nawet całkowitej utraty wzroku. Innymi objawami są między innymi ból oczu, bóle głowy, łzawienie, obrzęk rogówki, rozszerzenie źrenic, zaczerwienienie oczu i zmętnienie oczu. Przyczynami tej choroby są wrodzone (jaskra pierwotna) lub nabyte (jaskra wtórna) nieprawidłowości w budowie oka. W przypadku podejrzenia jaskry lekarz weterynarii wykonuje zazwyczaj pełne badania okulistyczne oraz dokonuje pomiaru ciśnienia śródocznego. Leczenie odbywa się bądź poprzez stosowanie leków obniżających ciśnienie płynu w gałkach ocznych bądź operacyjnie. Postępujący zanik siatkówki u psa Postępujący zanik siatkówki u psa przejawia się stopniową degeneracją fotoreceptorów, dzięki którym możliwe jest widzenie. Oznacza to postępującą ślepotę. Proces jest powolny i trwa wiele lat. Niestety nie potrafimy go powstrzymać. Entropium u psa Entropium u psa objawia się podwinięciem powieki w stronę gałki ocznej (może dotyczyć górnych lub dolnych powiek, albo obydwu jednocześnie). Skutkiem jest stałe podrażnianie oczu przez sierść i rzęsy, co prowadzi do zapalenia spojówek, uszkodzenia rogówki, a nawet ślepoty. Wada ta jest wrodzona i dziedziczna, dlatego nie powinno się rozmnażać dotkniętych nią zwierząt. Stwierdzono, że niektóre rasy psów, np. boksery, rottweilery, bernardyny i shar-pei, mają większą skłonność do entropii. Schodzenie leczy się chirurgicznie, przy czym korektę powieki można wykonać dopiero, gdy głowa psa przestaje rosnąć. Ektropium u psa Schorzenie to jest podobne do poprzedniego, w tym przypadku jednak powieki wywijają się na zewnątrz oka. Gałki oczne są wówczas niedostatecznie osłonięte, co skutkuje ich przesychaniem. To zaś sprzyja różnego rodzaju infekcjom, stanom zapalnym itd. Ektropia jest również chorobą wrodzoną, którą leczymy operacyjnie. Tekst: Jacek P. Narożniak Zdjęcie: Zapisz się do newslettera, a otrzymasz 5% rabatu na zakupy! Super oferty e-sklepu Kakadu na Twój email atrakcyjne wyprzedaże ♥ wyjątkowe promocje ♥ kody rabatowe Profil autora na Google+ Dlaczego psu ropieją oczy – dziwna wydzielina z oczu może budzić u właścicieli niepokój, zwłaszcza jeśli zmieniła kolor, czy ma inną niż zwykle konsystencję. Zazwyczaj przyczyną ropienia oczu u psów może być fakt pojawienia się w oku ciała obcego, dostania się pod powiekę pyłu lub kurzu, banalnej infekcji, ale też zapalenia spojówek czy innej choroby. Dlaczego psu ropieją oczy i w jakich sytuacjach możemy radzić sobie domowymi sposobami, a kiedy trzeba zwrócić się o pomoc do specjalisty? Dlaczego psu ropieją oczy i w jakich sytuacjach możemy radzić sobie domowymi sposobami a kiedy trzeba zwrócić się o pomoc do specjalisty? Ropienie oczu u psa – przyczyny, czyli dlaczego psu ropieją oczy? Zaropiałe oko u psa – ropienie z oczu psa może wywołać pył, kurz, czy inne zanieczyszczenia, który dostaną się pod powiekę. Wydzielina z oczu u psa może być reakcją na obecność ciała obcego pod powieką. Dzieje się tak, gdy pod powiekę wpadnie psu muszka, dostanie się rzęsa, czy źdźbło trawy. Ropiejące oczy u psa mogą też być objawem choroby. Powodem dlaczego psu zaczęły ropieć oczy czasem jest banalna infekcja, innym razem zapalenie spojówek, ale może być też wywołane przez uszkodzenie rogówki. Zapalenie spojówek – zdarza się psom stosunkowo często. Charakterystycznym objawem są zaczerwienione, ropiejące oczy u psa oraz świąd. Uszkodzenie rogówki – ropna wydzielin a z oczu u psa, które są zaognione i silnie łzawią, może doprowadzić do uszkodzenia rogówki – zwłaszcza gdy psu ropieje oko dłuższy czas, a zwierzak ma już problem z otwieraniem powiek, mruży je i ma światłowstręt. Na zdjęciu widać psa podczas próby fluoresceinowej, co pozwala na ustalenie stopnia uszkodzenia rogówki Alergie – czasem przyczyną ropiejących oczu u psa jest alergia, wówczas swędzi całe ciało. Najlepszym sposobem na alergie pokarmowe jest zmiana diety. W karmie szukamy hydrolizowanego białka. Tylko taki sposób przygotowania białka chroni psa przed skutkami alergii. Hydrolizacja to proces, który rozbija wiązania cząsteczkowe między białkami, czyniąc je bardziej przyjaznym dla psa alergika. Karma dla psa alergika Co robić, gdy psu ropieją oczy? Jak leczyć przyczyny ropienia oczu u psa a nie tylko objawy Zwierzęta nie mogą nam powiedzieć, co je boli, czy co im dolega. Podstawą dobrej opieki jest uważna obserwacja psa. Pojawiająca się wydzielina z oczu u psa może być różnego rodzaju. Jednym razem ropienie oczu może przypominać łzawienie. Ropiejące oczy mogą być zaczerwienione, zaognione i spuchnięte oraz pokryte sklejającą się wydzieliną. Ropienie z oczu u psa można leczyć domowymi sposobami, o ile widzimy, że objawy powoli ustępują. Jeśli jednak wydzielina z oczu u psa zmienia kolor na żółto – zielony, czy przybiera gęstą konsystencję. to znak że stan się zaostrza! Wówczas powinniśmy oddać naszego czworonoga w ręce specjalisty. Najlepiej lekarza weterynarii ze specjalizacją okulistyczną. Płatki do codziennej pielęgnacji oczu psa Domowe sposoby leczenia – na ropiejące oczy u psa Przede wszystkim, pojawiająca się wydzielina z oczu u psa powinna być regularnie i systematycznie usuwana. Ropiejące oczy najlepiej przemywać sterylnym wacikiem nasączonym przegotowaną wodą, esencją czarnej herbaty lub kupionym w aptece roztworem soli fizjologicznej. Można również skorzystać z dostępnych w sklepie zoologicznym płynów, które dokładnie oczyszczają oko i mają działanie antybakteryjne. Produkty do pielęgnacji oczu u psów i kotów Ropiejące oko u psa – o czym należy pamiętać? Jeśli nie widać żadnej poprawy po upływie doby, lepiej zdać się na pomoc specjalistyczną. Ropiejące oczy u psa mogą być objawem innej choroby. Co może zalecić weterynarz? Możliwe, że na ropiejące oczy u psa trzeba będzie aplikować maść z antybiotykiem lub podawać mu tabletki. Zdarza się, że psu ropieje jedno oko, wówczas musimy szczególnie dbać o higienę, by nie przenieść infekcji na drugie oko.

choroby oczu u psa zdjęcia